''Hayat'' hepimiz için bir şekilde devam etmekte... Senin için nasıldı bilmiyorum ama ben bunları yaptım bir süre...
''Seninle'', ''ikimiz'' burada yaşasak, kimseler ''bize'' dokunmasa, istedim.
Yanlızlığın aslında çokta iyi bir fikir olmadığı zamanlar da oldu elbet, durmadım, hemen ''hepimizin'' şerefine içiverdim.
Sonra ''bahar'' geldi yavaştan, evimi, içimi renklendirdim. Ruhumda yer etmeye çalışan siyahları temizledim.
''Gülmek devrimci bir eylemdir'' diye kısa bir süreliğine de olsa tapeleri, çalınan oyları, yasakları unutup ''inadına'' gülümsedim.
Güneş hazır tepedeyken, parklara gidip, çimlere seriliverdim... Ruhumdan geçenleri yanlız onlar bilsin istedim.
Geçte olsa, altını çize çize okuduğum bir kitap haline gelen, ''Sabah Uykum''u keşfettim. Özellikle bu sayfayı pek bir sevdim.
Ne de olsa önümüz ''yaz', önümüz ''mavi'' elbet huzura ereriz diye ümitlendim.
Neticede koşullar ne olursa olsun her zaman bir ''umut'' olduğunu unutmamaya söz verdim...
''.''
0 yorum:
Yorum Gönder