Ailemizin dört kişi olduğu zamanlardan. Çok mutlu, çocuk, çok mutlu bir çocuk olduğum zamanlardan...Çoğunlukla pazar günleri olurdu. Evdeydik o zamanlar, avm'ler yoktu. Babam, annem, ağbim ve ben. Bir arada...Televizyonda öyle milyonlarca kanal yok. Babam'ın aldığı video kasetten izlenirdi. O kadar çok eğlenirdim ki. Ezberimdeydi bütüüün replikler. O kadar çok güldük ki.."Benim oğlum bu sene mezuunnn olacak" diyordu oyunun bir yerinde. Biz senelerce, bütün aile, aramızda güldük durduk buna, taklit ettik elimizden geldiğince..
Sanırım abartmış olmayacağım sayısız kez izlemişimdir Cibali Karakolu'nu...Gittiğini ilk duyduğumda, o evimizi, o salonu, o kaseti, güldüğümüzü, bizi, çocukluğumu hatırladım. Biraz güldüm, biraz ağladım.Mekanın cennet olsun Nejat Uygur... Seni hep o bekçi üniforması içerisinde, bizim evin salonunda gördüğüm halinle hatırlayacağım...Hoşçakal...
0 yorum:
Yorum Gönder